„Wędruj z Jezusem ku doskonałości”

  Maryjo, nasza kochana Mamo, dziękuję Ci, że drugiego września o godz. 18. zgromadziłaś swoje dzieci w Kościele św. Ap. Piotra i Pawła na kolejnym Nabożeństwie Pompejańskim. Mszy św. przewodniczył i Homilię wygłosił ks. Piotr Hoffman. Kapłan wprowadził nas i zachęcał systematycznie do zdobywania górskich ewangelicznych szczytów. Tym razem był to szczyt góry Golgoty. Ten szczyt wiąże się ściśle z krzyżem Jezusa. Stoimy na tym szczycie, pod krzyżem z Maryją. Widzimy Jezusa Ukrzyżowanego i mamy świadomość, że Jezus umarł za mnie z miłości, dał nam siebie całego. Jego przebite ręce to dla nas pytanie: Co czynią moje ręce. Czy naśladuję czyny Jezusa? Bo ręce mogą budować i niszczyć, mogą nawet zabijać. Kapłan zachęcił nas, by zobaczyć swoje dłonie, czy są chętne do pracy, do pomocy …? Widzimy rany stóp Jezusa, Jego stopy zawsze kierowały się do potrzebujących, zawsze niosły miłość, a jakie są moje stopy? Dokąd poprowadzą? Czym się kierują? Widzimy u Jezusa rany świętej głowy, w której była zawsze pokój, święte myśli, święte decyzje i głębia miłości. A co jest w mojej głowie? Widzę Jezusa z przebitym sercem, gorejące pełnią miłości. A jakie jest moje serce i czym wypełnione? Czy jest otwarte na Bożą miłość? Czy zablokowane, zimne i twarde? Spójrz za siebie i zobacz swoje ślady, które zostawiasz, czy masz odwagę tracić siły z miłości do Boga i bliźniego? Czy pragniesz żyć naśladując Chrystusa? Czy uczysz się od Niego miłości? Tylko miłość jest przepustką do Nieba – kontynuował kapłan. Warto zdobywać te kolejne szczyty, ale zawsze z Jezusem i Maryją. Boże Wielki, dziękuję Ci, że jesteś wśród nas i prowadzisz nas wokół Maryi.

  Zawierzam Ci kapłanów i organizatorów tych nabożeństw oraz wiernych pielgrzymów.

Twoja Czcicielka